voorwoord Maria
Work hard, play hard. Dat is iets waar ik mezelf geregeld even aan moet herinneren. Hard werken is geen straf. En soms voelt het eigenlijk ook als spelen. Maar wie oneindig veel van zichzelf blijft vragen, komt zichzelf vanzelf een keertje keihard tegen.
Deze editie van Blos! ligt voor je na een lange zomervakantie. Een periode waarin het leven vaak wat tot rust komt en er letterlijk afstand is van de sleur van alledag. De ruimte die ik ervaar als ik op vakantie ben, brengt meer dan alleen rust met zich mee. Ik word weer creatief, krijg ideeën en scherpte terug.
Het dwingt me ook soms eens kritisch na te denken over het leven van alledag. Want ‘work hard, play hard’ is een motto wat me ook op mijn 41e nog niet geheel eigen is. En juist op het moment dat je uit die ratrace stapt, voel je pas weer hoeveel die van je kan vragen.
De grote redding in mijn bestaan is onze hond. Nero is niet vernoemd naar die ene keizer, maar kreeg een Italiaanse naam als troost voor het feit dat we in de Coronaperiode in de zomer niet die afstand tot in het buitenland konden nemen. Voor ons toen geen pizza, pasta en gelato, maar plasjes opdweilen in de woonkamer en puppycursus. Die eerste maanden belde ik nog wel eens wanhopig naar manlief dat ‘die hond maar op Marktplaats moest’, maar nu zou ik er niet meer zonder kunnen.
De redding dus, want weer of geen weer: hij moet eruit. En dus moeten wij eruit. Elke dag een wandeling, bij voorkeur door de bossen en langs het veld. Met geluk spot ik eekhoorn of een specht, de ene keer verwarmt de zon mijn gezicht, een andere keer waait de wind mijn hoofd leeg. Nero heeft nooit slechte zin. Hij kan misschien niet lachen, maar als ik me niet sterk vergis, speelt daar toch elke wandeling een dikke vette glimlach om zijn bek.
Buiten zijn is een groot goed. Buiten bewegen doet nog veel meer. Goede gewoontes zijn de basis van elke uitblinker. Want ook dit valt onder ‘play hard’. In deze Blos! vertelt Meike alles over haar behoefte om buiten te zijn. En Corneel en Gerriët weten alles van goede gewoontes. En die meester en juffen in Voor de Klas hebben elk zo hun gewoontes om een schooljaar goed te starten. En dit voorwoord? Die type ik terwijl buiten mijn dames door de sproeier rennen. Precies zoals Meike zich ook vol warmte herinnert van haar jeugd. ‘Buiten ben ik blij’, is haar duidelijke conclusie. Ik snap precies wat ze bedoelt.
