Buiten = blij
Van buitenlucht en de natuur krijgt Meike energie. Het hardlopen, ook altijd buiten, geeft haar rust en zelfvertrouwen. Onderweg spot ze een ijsvogel, krijgen problemen een plekje en is dat glas opeens niet meer half leeg, maar half vol. Iedereen zou wat van Meike kunnen leren. ‘Ga eens op tijd naar huis, ga lekker in het gras liggen en gewoon kijken. Ik haal daar geluk uit. Dat zou ik iedereen toewensen.’
Het buitenleven kreeg Meike met de paplepel ingegoten, maar zij kent ook de andere kant. Ze spendeert redelijk wat tijd online; voor haar baan als content creator en digital marketing strateeg en voor de diverse Instagram accounts die zij opgezet heeft. De contradictie tussen die buitenwereld en leven via het scherm vormen soms een worsteling. ‘Als ik dan een ijsvogel spot, is mijn eerste reactie toch die telefoon pakken. Misschien zonde. Maar laatst zat ik rustig door mijn hoogtepunten te scrollen en dan zie ik een filmpje van eekhoorntjes die op het pad voor me spelen of een haas die recht op mij af rent. Ik vind dat dan opnieuw zo bijzonder en geniet er weer van.’
Altijd een vorm van buiten in gezeten
Terug naar haar jonge jaren. Meike groeit op in Zuurdijk. Een klein dorpje op het Hoogeland. ‘Het bestaat uit drie kleine streekjes en wij woonden op de middelste. Zes à zeven huizen op een rijtje. Je had er niks. Mijn moeder filmde alles, dus ik kan helemaal zien hoe we opgegroeid zijn. Er is eigenlijk geen film waarop we niet buiten zijn.’ Altijd omringd door beestjes – ‘honden, katten, kippen…’ – en als ze niet in Zuurdijk buiten rondstruinde, was dat wel bij pake en beppe in Harkema. ‘Door de sproeier heen rennen met dit weer’, lacht ze met een blik op het hete zomerweer dat zindert over het land rond haar tijdelijke huisje achter Midwolde. In haar jeugd wordt ook die liefde voor de Waddeneilanden gevormd waar zowel vader als moeder altijd vakantie vierde met de jonge Meike en haar zusje. ‘Er heeft altijd een vorm van buiten in gezeten.’
De lijfkreet van Meike is ‘buiten ben ik blij’. ‘Ja, buiten = blij’, knikt ze instemmend. ‘Ik ben één van die mensen die met slecht weer de jas aantrekt en er ook op uit gaat. Ik ben niet van suiker. Ook met slecht weer is het genieten buiten.’
De zon komt gratis op iedere ochtend
‘In Drachten werd ik me er echt bewust van hoe goed ik ga op de natuur’, vertelt Meike. Ze heeft het dan over een ‘slechte periode’ in haar leven. ‘Ik verhuisde vanuit Nuis naar het centrum van Drachten. In Nuis ging ik elke dag ‘mijn‘ bos in. Ik dacht eigenlijk dat ik dat ook wel gezien had, maar eenmaal in het drukke centrum van Drachten besefte ik me hoe uniek dat eigenlijk was. Daardoor ben ik het buitenleven juist meer gaan waarderen. De zon komt gratis op elke ochtend’, zegt ze met een grote lach, ‘en dat is genieten als je het wil en kan zien.’
De tijdelijke huisvesting van Meike en haar vriend Jorick geeft alle ruimte om die zonsopgang te zien. Ze wonen vanwege de verbouwing van hun kluswoning op een leegstaand boerderij terrein. Dat het enigszins achteruit en afgelegen ligt, boeit Meike niks. Soms is het wel heel donker en stil als je hier alleen bent, maar ik vind het eigenlijk alleen maar heel uniek. Daar in dat centrum van Drachten had ik veel meer angst.’ Ze vertelt met een twinkeling in haar ogen over de ree die zelfs een poos voor het raam kwam staan bij dit tijdelijke plekje, maar wordt ook enthousiast van vlinders of insecten. ‘Ik maak er een sport van om beestjes te spotten en te leren en te zien wat er allemaal voor soorten zijn.’ Er zit hier een hele andere Meike dan degene die aardig ongelukkig in Drachten zat te wezen.
Een rondje hardlopen is een cadeautje
De natuur is dus noodzaak voor Meike. Ook sport speelt een grote rol in haar leven. Paardrijden tot haar 15e, dansen, voetbal; noem het en Meike stort zich erop. Pas als ze stage gaat lopen in Haarlem in haar studententijd begint ze serieus met hardlopen. ‘En dat is een beetje geëscaleerd in allerlei grotere avonturen’, lacht ze. ‘Ik durf wel te zeggen dat als ik niet zoveel had gesport, dat ik in Drachten helemaal afgegleden zou zijn. Het sporten gaf me ritme en structuur. Het is ook mentaal. Hardlopen geeft headspace. Tijdens een run kan ik zorgen een plekje geven: mezelf afvragen: wat kan ik er nu aan doen. Ik kan er dan ook een punt achter zetten, blijf niet hangen in problemen, maar laat het negatieve achter me. Kijken wat er wel mogelijk is. Ik probeer het glas altijd halfvol te zien, daar helpt het sporten in mee.’
Kracht, rust en zelfvertrouwen, somt ze op als antwoord op de vraag wat het lopen brengt. ‘Alle happy feelings die je kan krijgen na sport, die ervaar ik.’ En het feit dat je altijd buiten loopt, brengt net iets meer. ‘Een rondje hardlopen is een cadeautje; ik noem het ook wel een mini-avontuur’, lacht Meike. Hond Jax is welkom, maar verder gaat ze zo’n mini-avontuur het liefst alleen aan. ‘Ik ben eerlijk gezegd een beetje mijn groove kwijt momenteel, omdat het me maar niet lukt die vroege ochtenden te pakken. Als ik iets later ga lopen, dan kom ik alweer allemaal fietsers tegen en moet ik dat momentje delen. Juist dat gevoel van alleen op de wereld vind ik zo fijn.’
Ik sport niet om online te laten zien wat ik doe
Toch is er ook een hele andere wereld die een groot deel van Meikes leven uitmaakt. Die wereld achter het telefoonscherm. Niet alleen voor haar baan, maar ook privé. Het contrast met de rust en ruimte die ze buiten vindt, is groot. ‘Ja, dat is gek’, beaamt ze. ‘Maar het is wel bijzonder hoeveel unieke dingen het me gebracht heeft om te delen wat ik heel leuk vind: hardlopen en buiten zijn. Ik was één van de twintig mensen die door een hardloopmerk benaderd werden om het merk online te vertegenwoordigen. Het is uniek om al die spullen te krijgen, maar vooral de evenementen waren fantastisch. Maar’, vervolgt ze, ‘ik sport voor mezelf. Niet om het alleen maar online te laten zien. En wat ik ook wel lastig vind, is dat het niet de kwalitatieve content is die voorrang krijgt.’
Ze maakt zich zorgen over het effect van social media. ‘Je ziet geregeld bij sportieve evenementen dat het misgaat. Deelnemers hebben eigenlijk geen idee wat ze aan het doen zijn en dan wordt het gevaarlijk. Ik durf te zeggen dat ik mijn lijf ken.’ Helemaal als het over de momenteel populaire Hyrox gaat, is Meike duidelijk: ‘Ik heb er mensen voor ontvolgd. Het is gewoon niet oké hoe zij dit de wereld ingooien.’
Een echte Meike plek
Met vriend Jorick kocht Meike vorig jaar hun droomhuis. Een oud brugwachtershuisje waar momenteel weinig meer van over is dan vier muren en een zandbak zoals ze zelf grapt. ‘Maar als we het over buiten hebben, dan is dit wel een hele mooie’, lacht ze. ‘Krijg een stadsjongen zoals Jorick maar eens uit de stad, terwijl ik wist: ik wil allesbehalve naar die stad.’ Een vriendin tipte een woning in het groen, aan het water. ‘Echt een plek voor jou en inderdaad: het is echt een Meike huis.’ Van de 200 geïnteresseerden wisten ze dit droomplekje te bemachtigen en begonnen aan een avontuur wat verre van een mini-avontuur is. Zo waren er problemen met de fundering en moet er nog heel wat gebeuren voor het huis echt bewoonbaar is. ‘Maar als je hier de hele dag mag zitten, wonen en leven, dat moet fantastisch zijn.’
‘Pas op, je kan heel erg schrikken als je naar binnenloopt’, waarschuwt ze voor de staat van het huis. Maar de droom is duidelijk. ‘We hadden allebei het gevoel dat dit een plek is waar je thuis wil komen. De droom is hier meer te ontspannen, want dat vind ik moeilijk. De rust terugvinden die ik in Drachten ben kwijtgeraakt. Op de steiger naar het water te staren of een boekje te lezen. Heerlijk op mezelf zijn. Maar ik hoop ook dat het een plek is waar mensen langs willen komen. Samen te genieten.’
En nog meer buiten te zijn. ‘Ik kan echt blij worden als ik een vlinder spot die ik nog niet ken. Daar moet je dan ook oog voor hebben; je moet het ook zien. Dat zou ik meer mensen toewensen. Kijk eens goed om je heen, er is zoveel moois te zien!’
