‘We hebben nog blauwe armen van het knijpen. Wonen we hier echt?’

‘Het was liefde op het eerste gezicht,’ vertelt Mirthe van Dort enthousiast over de keukenwand die ze elders tegenkwam en die haar inspireerde. Ze werkte het ontwerp verder uit met een keukeneiland in een grijzige kleur en een whitewash eiken wand waarbij de servieskast die de omlijsting vormt en werd uitgevoerd in rookglas met ingebouwde sfeerverlichting. De ruimte van haar keuken oogt transparant door het gebruik van grote glazen wanden en schuifpuien voorzien van horren, die teckel Duvel heel handig met zijn snuit weet te openen om zichzelf binnen te laten. Vanuit de keuken is er een prachtig uitzicht op de tuin, die overgaat in de Onlanden. ‘Het idee van de architect was dat het groen van de tuin naar binnen zou knallen.’

We zijn aan De Beekjuffer in Eelderwolde, waar Mirthe samen met haar man Dimitry en zoon Olivier aan de keukentafel zit. Ze woonden drie straten verderop en de wens om nog een keer een huis te laten bouwen, was al eens voorbij gekomen, maar niet iets voor de nabije toekomst. Totdat Dimitry meldde dat hij een optie had genomen op een kavel. Mirthe had er weinig hoop op vanwege de verwachte belangstelling, maar tot hun grote verbazing werden ze ingeloot.

Uniek en eigen ontwerp

Mirthe kende architect Marc Bos van Lennaert Architectuur nog van vroeger en besloot hem te benaderen. Ze vertelde hem over het gevoel dat de villa’s uit de jaren ’60 en ’70 haar altijd hadden gegeven: de speelse splitlevels, de knusse hoekjes en de geborgenheid die ze daarbij ervoer. ‘Als ik ooit een eigen huis mag bouwen, wil ik datzelfde gevoel hebben,’ had ze altijd gedacht. Mirthe merkt op dat ze maar al te goed besefte dat het een enorme luxe is om een eigen huis te mogen ontwerpen, en dat maakte het proces des te specialer.

De architect werkt met een woonprogramma waarbij de dagelijkse bewegingen en gewoontes centraal staan. ‘Hoe begin je je dag? Wat zijn je rituelen als je uit bed stapt? Waar zit je het liefst? En als je ’s avonds thuiskomt, hoe beweeg je dan door je huis?’ Alles wordt tot in detail besproken. Maar ook praktische vragen komen aan bod: ‘Waar stoor je je op dit moment aan in je huidige woning? Wat kan er beter?’ De mens vormt de basis van zijn ontwerp. Pas daarna vertaalt hij deze inzichten naar een tekening en begint hij met het ontwerpen van het huis. Daarnaast houdt hij rekening met de kavel, de lichtval en hoe het licht gedurende de dag door de woning beweegt. ‘Het is echt een maatpak geworden, en dat maakt het verschil,’ vertelt Mirthe. Ook de voorwaarden van de gemeente werden meegenomen in het ontwerp. Denk hierbij aan de voorgeschreven kleuren, materialen, duurzaamheidseisen en zelfs de verplichting dat woningen in dit deel van Ter Borch voorzien moeten zijn van een kap.

Een uniek aspect van de woning is het gebruik van aluminium, ook in de beplating. Dit materiaal is bewust gekozen om de woning optisch te laten wegvallen in de omliggende natuur. Hoewel de woning recht staat, zorgt een bijzondere architectonische ingreep – een getordeerde muur – voor een optische illusie, waardoor het lijkt alsof de kap scheef staat. Dit is echter niet het geval.
De buitenmuur, uitgevoerd in een L-vorm, is doorgetrokken met een duidelijk doel: het creëren van privacy en het richten van de blik naar de natuur. Aan de voorzijde oogt de woning gesloten en ingetogen, maar aan de tuinzijde opent het huis zich volledig.

Mirthe vertelt dat Dimitry een duidelijke wens had voor een passieve (lees duurzame) woning. Daarom is er gekozen voor een overstek die slim is geplaatst met het oog op de seizoenen. In de winter zorgt de hoogte van de overstek ervoor dat de zon naar binnen kan schijnen om de woning te verwarmen, terwijl hij in de zomer juist voorkomt dat de zon direct naar binnen schijnt, wat voor natuurlijke verkoeling zorgt. Uiteraard is de woning volledig gasloos. En ook het gebruik van onderhoudsarm aluminium en natuurlijk hout dragen bij aan de duurzaamheid. De architect heeft het huis zo ontworpen dat alle ruimtes met elkaar verbonden zijn door zorgvuldig geplande kijklijnen, die een gevoel van openheid en samenhang creëren, ook in de keuken. Deze kijklijnen waren zo essentieel voor het ontwerp dat een gordijn eigenlijk niet in het concept paste, maar Mirthe besloot er toch gewoon eentje voor een zichtlijn op te hangen.

Elke dag voelt als thuiskomen

Voor Mirthe voelt het huis nog iedere dag als thuiskomen: ‘Het is alsof het huis me knuffelt.’ Door het gehele huis vind je dezelfde afwerking terug in grijstinten, afgewisseld met marmer en hout. Mirthe is hierin de drijvende kracht. ‘Ik visualiseerde bijvoorbeeld de verlichting en maakte een eigen lichtplan wat uiteindelijk heel sfeervol uitpakte’.
De keuken is niet alleen een centrale plek voor het gezin: ‘In de keuken ontvangen we iedereen,’ vertelt Mirthe, ‘waaronder de buren. Ik kook heel graag!’ Ter Borch blijkt een diverse en levendige buurt om in te wonen, en Mirthe draagt daar graag aan bij. Zo organiseert ze het jaarlijkse ‘Beeks Buurtfeest’, een gezellige buurtbarbecue. Met Pasen worden er eieren gezocht en drinken de buren samen koffie.

Mirthe en Dimitry doen graag aan krachttraining. Hiervoor hebben ze een eigen gym in huis ingericht. Een grote zithoek, die oorspronkelijk voor buiten was ontworpen, werd naar binnen vertaald en vormt nu een gezellige plek in de woonkamer. Vanuit deze ruimte hebben ze opnieuw een prachtig uitzicht op de Onlanden. ‘We hebben blauwe armen van het knijpen,’ grapt Mirthe, verwijzend naar hoe vaak ze zichzelf in de arm moeten knijpen om te beseffen dat dit echt hun huis is.
Een bijzondere vondst in de woonkamer is een zware geldkist uit de 15e eeuw, die ze bij toeval ontdekten bij haar tante toen die haar vroeg wat spullen naar de kringloop te brengen. ‘Loeizwaar, en hij staat perfect in onze woonkamer,’ vertelt ze.
Een ander opvallend detail is de buitenmuur die lijkt door te lopen in de woonkamer. De muur in de woonkamer is voorzien van steenstrips op basis van die buitenmuur. Dit zorgt voor een naadloze verbinding tussen binnen en buiten. Ook aan Mirthe’s werkplek is gedacht, aangezien ze veel vanuit huis werkt. De architect ontwierp een fijne werkruimte, inclusief de mogelijkheid om buiten door te werken.
Mirthe houdt van een opgeruimd huis en heeft daarom meerdere kasten op maat laten maken door Kastdesign Roden. Voor de finishing touch koos ze voor wanddecoratie van Dock Four.

Boven de trap bevindt zich een grote lichtstraat, die zorgt voor een overvloed aan natuurlijk licht. Op de eerste verdieping leidt een brede overloop naar een carrousel waar hun eigen slaapkamer en badkamer één geheel vormen. Vanuit de slaapkamer is er zicht op het balkon, ook boven staat alles met elkaar in verbinding. ‘Kwaliteit was voor ons het uitgangspunt voor de twee badkamers,’ vertelt Mirthe. ‘Maar we hebben bewust gekozen voor compacte ruimtes, want uiteindelijk breng je er maar een paar minuten per dag door.’

De Onlanden altijd in het zicht
Buiten staat de tuin volop in bloei. Hommels zoemen rond, terwijl dagpauwogen en atalanta’s massaal de sierheester bezoeken. Het ontwerp is zo gemaakt dat er altijd iets in bloei staat. ‘Ik heb er kruiden doorheen gemixt, zoals basilicum en munt. Bijna iedere dag oogst ik blauwe bessen, en de vijgenboom hangt vol met vijgen.’ De verschillende terrassen hebben elk hun eigen sfeer en bieden steeds een ander uitzicht. In het water kan helaas niet worden gezwommen, want het zit vol rivierkreeftjes. Mirthe laat lachend een foto zien van een kreeft met zijn scharen omhoog – hij was niet gediend van haar bezoek.
De architect stelde voor om de tuin mee te nemen in het ontwerp, maar ze besloten dit over te laten aan een hovenier. Wierenga Hoveniers maakte een ontwerp waarin hun toekomstige huis was ingetekend mét het conceptontwerp voor de tuin door middel van een animatie. ‘Met de tuin waren al onze wensen uitgekomen. Een tuin met terrassen en borders.’
Als je Mirthe met spikes onder haar schoenen in de tuin ziet, moet je niet vreemd opkijken. Ze gebruikt die om het gazon luchtig te houden. Het maaien doen ze zelf, want volgens hen kan een robotmaaier nooit de liefde geven die een gazon nodig heeft. De zithoeken waren een idee van de hovenier, die de wens voor subtiele privacy verwerkte zonder gebruik te maken van schuttingen of hoge hagen, maar juist met groen. ‘Ik heb zicht op de Onlanden, maar er is geen direct zicht op mij.’
De Onlanden zorgt voor een spectaculair schouwspel: flamingo’s die overvliegen, een zeearend die af en toe een rondje maakt, en een paartje ijsvogels dat voor hun steiger over het water jaagt. ’s Avonds barst er tijdens zonsondergang een concert van natuurgeluiden los. ‘Geen dag is hier hetzelfde.’