Ze neemt meer ruimte in tegenwoordig. Zangeres Tamar wordt wat brutaler. ‘Zonder lomp te worden, hoor’, haast ze zich te zeggen. In de theatervoorstelling ‘Mijn naam is te klein geworden’ neemt ze bezoekers mee in haar zoektocht naar meer autonomie. Haar nieuwe single ‘Zoenen zonder spijt’ sluit hier perfect op aan. ‘Het is nog niet klaar. Ik doe dezelfde dingen maar nu veel bewuster. Het is een heel ander gevoel, wat veel invloed heeft op de beleving van dingen. En het brengt een verlangen naar iets, zoals zoenen zonder spijt.’ De autonomie als startpunt waar nog veel uit voort gaat vloeien.
Ze heeft bewogen jaren achter de rug. Zangeres Tamar – met de klemtoon op de eerste lettergreep – zei haar huwelijk en de kerk gedag en moest afscheid nemen van haar moeder. Er werd een rigoureuze streep gezet onder jaren die haar gevormd hadden en er volgde een proces die gekenmerkt werd door de zoektocht naar haar eigen stem. Een prachtige stem die ze altijd wel benut had, maar die nu echt de kans krijgt ruimte in te nemen. En eentje die we wellicht veel vaker gaan horen.
Mijn naam is te klein geworden
In de theatervoorstelling Mijn naam is te klein geworden neemt Tamar bezoekers mee in de zoektocht die zij achter zich heeft liggen. Vorig jaar speelde ze meerdere try-outs en onlangs sloot ze de tour af met een première in theater de Winsinghhof in Roden. ‘Ik doe het achterstevoren’, lacht ze haar brede uitnodigende lach. ‘Vooralsnog is dit de laatste voorstelling. Deze première is het moment waarop alles samenkomt. Ik heb veel mensen uitgenodigd in de hoop dat ze de voorstelling gaan programmeren, maar dat zal dan pas volgend seizoen of het seizoen daarna zijn.’ Ze moest het sowieso afmaken van zichzelf, vertelt ze. ‘Omdat ik alles zelf doe, kan het blijven liggen. Dan moet ik wéér om hulp vragen. Maar ik voelde me gedreven om dit door te zetten. Het klopte om het nu te vertellen.’
De laatste jaren stonden in het teken van afscheid; van de kerk, van haar huwelijk en van haar moeder. Er vloeide een zoektocht naar autonomie uit voort. ‘Ik voelde weinig ruimte om te kiezen wat ik wilde. Ik was ermee bezig wat de kerk wilde en wat mijn moeder wilde en dan nog een huwelijk waar ik al heel jong in trad. Eigenlijk vanaf mijn 9e tot mijn 37e was ik vooral bezig met wat er van me verwacht werd.’ Mijn naam is te klein geworden is een liedjesprogramma waarin Tamar vertelt over hoe het voelt en klinkt om alles achter je te laten en te zoeken naar je eigen stem.
Brutaler worden, past hier ook bij. ‘Ik wil geloven in wat ik doe. Dat haakt ook in het proces wat ik doorloop. En misschien is het ook wel de leeftijd’, lacht ze. ‘Ik voel misschien ook dat ik wat in te halen heb. En ook wel wat te verdedigen. Het is niet vanzelfsprekend dat je al je tijd en energie in de muziek en kunst investeert. Als artiest ben je altijd aan het vertellen dat het van belang is wat je doet. Terwijl ik zelf ook weleens onzeker ben over mijn muziek. Het kost veel energie om mensen altijd weer te overtuigen’, vindt ze. Maar of haar werk waarde heeft, daar twijfelt ze niet aan. ‘Maar het is een zachte waarde.’
‘Ik merk dat het handig is om iets bekender te zijn. Nu zijn er ook voorstellingen die geannuleerd zijn omdat er te weinig kaartjes verkocht zijn en dat is jammer.’ Terwijl de bezoekers die wel aanwezig zijn, enthousiast blijken. ‘Ik merk dat waar ik mijn eigen verhaal vertel, dat altijd raakvlak heeft met anderen. Om die verbinding te voelen, is het mooiste wat dit alles oplevert. Regelmatig denk ik: ik stop ermee. Tot ik dan toch weer een berichtje binnen krijg zoals laatst, waarin iemand me zegt dat het zo geholpen heeft. Zij zei: ik ben blij dat ik nu leef, zodat ik jouw muziek kan leren kennen.’
Euforisch. Zo beschrijft ze het moment in de voorstelling dat Tamar besluit: ik wil eruit. ‘Maar dit betekent niet dat het klaar is. Dat moment is fijn en blij, maar wat er overblijft is ook eenzaam en spannend. Je zou zeggen: ze heeft haar autonomie hervonden, mooi, het is klaar. Maar ik doe in een nieuwe relatie weer dezelfde dingen, maar veel bewuster.’
Zoenen zonder spijt
Haar nieuwe single haakt hierop in en kreeg de fijne titel Zoenen zonder spijt. Want dat is wat ze wil: zoenen zonder dat spijtgevoel. Gewoon loslaten en meegaan in de nieuwe situatie. ‘Een verlangen naar iets of iemand die gewoon doet wat ie moet doen’, beschrijft ze zelf. Een single waarvoor ze ook haar brutale kant moest inzetten, want ze maakte deze samen met Daniël Lohues. ‘Ik stuurde hem een bericht op social media dat ik zijn muziek tof vind en of hij nog tips had voor mij. Hij zei me vooral te blijven doen wat ik doe en we bleven in contact.’ Van het één kwam het ander en uiteindelijk werd deze single door Lohues geproduceerd en opgenomen met zijn band. Tamar spreekt van een leuk en gezellig proces waarin muziek en eten – ‘de perfecte combi’ – centraal stonden.
Zoenen zonder spijt is een lekker luisternummer, wel typisch Tamar, vindt ze. ‘Makkelijk in het gehoor, maar niet oppervlakkig.’ Serieuzer naar haar muziek kijken en wellicht landelijk ook bekend(er) worden zijn doelen voor de nieuwe Tamar, maar daarbij ‘altijd van klein naar groot’. ‘Ik weet nog goed dat ik in mijn eerste bandje de kans kreeg op een lokale zender te spelen en dat waardeerde ik niet. Het was me te min. Die zangeres vertelde me wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Dat vond ik toen heel vervelend, maar ik vind het nu belangrijk hier dichtbij te blijven. Ja, ik wil brutaal gaan aankloppen met mijn nieuwe single, maar vooral ook in de sfeer blijven van: wat fijn dat ik hier mag spelen.’
Autonomie als startpunt waar alles uit voorvloeit
En zo krijgt het leven langzaam een nieuwe vorm. ‘Het is nooit klaar om een nieuwe modus te vinden. Ik ben zo lang getrouwd geweest, hoe ben je gescheiden? Maar ik voel dat er rust is gekomen. De stof is neergedaald. En ondanks dat er veel veranderd is, zijn alle belangrijke dingen er nog.’ Samen met haar ex-man koos ze er bewust voor om in één huis te blijven wonen. ‘Dat geeft rust in zo’n verandering, zeker voor de kinderen. Altijd dezelfde plek en dezelfde bedjes. We nemen steeds meer ruimte voor onszelf. Ooit waren we in een hele korte tijd verliefd, verloofd en getrouwd, maar dit doen we heel langzaam. Uit elkaar gaan in slow motion. En ook al is het huwelijk voorbij, we wensen elkaar nog steeds het beste toe, we steunen elkaar nog steeds en het vertrouwen is er nog steeds.’
De autonomie als startpunt waar alles uit voortvloeit. ‘Je hebt iets opgebouwd al die jaren. Je ging uit van een toekomst die zekerheid biedt. Dat denk je dan. Maar ik merk dat ik me nu weer anders verbindt met vrienden en familie. Ik heb nu geleerd’, bedenkt ze zich terugkijkend op de afgelopen jaren en haar voorstelling, ‘dat het soms ook stil mag zijn. Ik kan soms uren lullen, alle details benoemen, maar wat is nou de kern van het verhaal.’ Bovenal: ‘ik ben heel erg op mijn plek op het podium. Ik vind het leuk om de sfeer neer te zetten als dat de bedoeling is. Het gaat om mij, maar ook weer niet. We zijn echt samen dan. Dat is misschien ook wel weer dat kerkelijke’, lacht ze nog een keer die gulle lach. ‘Het is echt nog niet klaar. Die autonomie is het startpunt.’
BIO T A M A R
T A M A R maakt poëtische popliedjes: buitengewone verhalen over het alledaagse.
In 2010 won ze als Tamar Lewis de jury- en publieksprijs van de Nootuitgang Groningen. In datzelfde jaar bereikte zij de finale van de Grote Prijs van Nederland in Paradiso. In 2012 bracht ze haar eerste EP uit, genaamd ‘Canvas’, waarna ze overstapte op het schrijven in het Nederlands.
In 2022 werd ze uitgeroepen tot Beste Talent bij Popgala Noord. Begin 2022 verscheen haar album ‘Langzaamaan’. Het album werd vergezeld door de bundel ‘De Woorden’, met gedichten die geen liedjes werden. In 2023 volgden de singles ‘En je wilde dansen’ en ‘Nog steeds in Lewenborg’, een ode aan de wijk waar ze opgroeide. In datzelfde jaar werkte ze mee aan De Wijk De Wereld Lewenborg. Vanaf 2024 speelt T A M A R haar voorstelling ‘Mijn naam is te klein geworden’: een persoonlijk stuk over het hervinden van autonomie, herkenbaar voor iedereen die verlangt naar gezien en geliefd worden om wie die is. De regie is in handen van Karin Noeken (Vrouw Holland). In 2025 dook T A M A R de studio in met Daniël Lohues en zijn band. In november verschijnt de single ‘Zoenen zonder spijt’, een song over reframing en de vraag of dat alles beter maakt. In 2026 volgt de single ‘Voet op mijn aarde’, over het verlangen om dichtbij iemand te zijn.
