moesten alles achter zich laten in Syrië en Jordanië
Dana (9 jaar) weet zich omringd door broertjes en zusjes, maar dat klinkt minder speciaal dan het is. Iman en haar man kregen namelijk tweeling Ahmed en Samih (nu 12 jaar) vóór Dana en tweeling Shaam en Lilian (nu 7 jaar) na Dana. Dana werd ook nog eens als enige van het gezin geboren in Jordanië. De jongens kwamen in Syrië ter wereld maar hun ouders moesten toen zij amper een jaar oud waren, vluchten. Ze bleven vier jaar in Jordanië voor ze naar Nederland kwamen.
De komst van Dana markeerde een nieuwe start. ‘Ik had weer het geloof dat er een mooie toekomst voor ons lag’, vertelt Iman. ‘Ik was zo blij dat ik een dochter kreeg. Alhoewel ik zo moe was na de bevalling kon ik niet slapen. Ze had zo’n mooi gezichtje en van die rode wangetjes. Met Dana kwam alles weer goed. We moesten weer verder.’ De naam had ze sterk in haar hoofd. ‘Mijn man wilde een andere naam en uiteindelijk hebben we allemaal namen op papiertjes geschreven en daar eentje uit getrokken. Maar ik had Dana er zeven keer tussen gedaan’, lacht ze.
De band tussen de twee is speciaal. ‘Zij begrijpt mij zonder woorden’, vertelt Iman terwijl Dana haar een dikke knuffel geeft. ‘Als ik moe ben, komt ze me helpen. Ik kan mezelf vinden bij haar.’ Net als haar moeder is Dana rustig, maar: ‘als het moet, kan ze vuur zijn. Dat heb ik ook: bij die laatste druppel ben ik er klaar mee.’ ‘Soms vergeet ik waar ik geboren ben’, vertelt Dana. Ze was nog maar een jaar toen ze naar Nederland kwam. ‘Ik weet nog hoe mama en papa bij het skatepark gingen om te oefenen met fietsen’, lacht ze. ‘Ik wil me aanpassen aan deze nieuwe cultuur, maar heb ook met mezelf afgesproken mijn gevoel te volgen en vast te houden wat ik belangrijk vind,’ vult Iman haar aan. Dana wil als ze groter wordt ook een hoofddoek dragen. ‘Honderd duizend procent zeker dat ik hem ga dragen. Eerder vond ik wel een genant idee, nu niet meer.’ En dat maakt haar moeder weer blij. ‘Ze moeten het zelf willen, maar dit is wel een stukje van mijn hart.’ Andere stukjes van haar hart bleven in Syrië achter. Zoals haar eigen moeder die ze enorm mist. Gelukkig zijn de knuffels van Dana dichtbij.
