In 2008 verruilden Jennifer Joedo en haar vriend Don hun huis in Nederland voor een groot avontuur: in een Landrover Defender crossten ze door Pakistan, India en Australië, om vervolgens via de Oostkust van Afrika weer terug te komen naar Nederland. De roadtrip die een jaar zou duren, eindigde in een wereldreis van drie jaar, waarin de twee maar liefst 32 landen bezochten. Op dit moment woont Jennifer samen met Don en hun twee kinderen Skye en Jace in Peize. Niet alleen met een huis en hart vol herinneringen, maar ook een andere kijk op het leven. ‘Je comfortzone verschuift. Ik denk dat wij door het reizen veel meer open staan. Laat je verwonderen door wat er op je pad komt.
Net als haar eigen kinderen, kreeg Jennifer de liefde voor reizen met de paplepel ingegoten. ‘Mijn vader werkte voor KLM en als we vroeger met het gezin op vakantie gingen, boekten we onze tickets via het Indien Plaats Beschikbaar-systeem. Zo konden we mee met vluchten waar nog open stoelen beschikbaar waren. We schreven ons bijvoorbeeld in voor een reis naar Indonesië en dan was het tot aan de incheckbalie een verrassing of we mee mochten. Onze zitplaatsen stonden daardoor ook nooit vast. Soms kon ik naast mijn ouders zitten, maar veel vaker zaten we verspreid door het hele vliegtuig en zag je elkaar na de landing pas weer. Ik weet nog dat ik als tienjarige veel gesprekken had met mensen naast mij in het vliegtuig.’ De reizen voerden een jonge Jennifer naar bijvoorbeeld Indonesië of Thailand waar het gezin meerdere plekken aandeed. ‘Nu zie ik in hoe bijzonder dat was, maar toen vond ik dat niet. Ik wilde het liefst een vakantie zoals iedereen. Grappig hoe dat werkt.’
In 2008 besluiten Jennifer en haar man Don ook samen de wereld in te trekken. ‘We hadden de kans om een huis te kopen, en het plan was ook om daarvoor te gaan. Alleen toen de papieren onder mijn neus lagen, voelde het niet goed. Als ik zou tekenen, zou ik eraan vastzitten en dat idee benauwde me. Dit was hét moment om het avontuur aan te gaan: we waren gezond en de mensen om ons heen waren dat ook.’
Ik heb altijd al een lonk gehad voor avontuur
Het reizen heeft haar kijk op het leven veranderd. ‘Als je uit je comfortzone stapt, dan gebeuren er mooie dingen, dat is waar de magie begint. Ik merk dat ik het ook nu nog fijn vind om niet teveel te plannen. Vriendinnen willen soms maanden vooruit iets inplannen; ik doe er niet aan mee. Ik kom wel spontaan langs.’ Ze mist ‘de ruimte om te spelen’. ‘Ik heb best wel moeite gehad met remigreren. Alles is hier zo goed geregeld, dat is heel comfortabel, maar ook heel benauwend.’
Uiteindelijk is het toch Nederland waar het stel zich vestigt, in Peize. Vooral de familieband blijkt te sterk. ‘Reizen blijft een tweestrijd met familie. Ik denk dat de keus zonder familie anders was geweest. Maar’, voegt ze er ook aan toe, ‘we weten ook dat Nederland niet zo verkeerd is. We hebben het hier ook echt niet afgeschreven. Er is een hoge standaard hier: wil je sporten, dan ga je sporten. Kies maar: voetbal, volleybal, hockey, bedenk het maar. Je kan elke avond naar de bioscoop, boodschappen zijn altijd voorradig in de supermarkt. Alles is hier perfect. Aan de andere kant kan het heel bevrijdend zijn dit niet te hebben. Kijk eens hoeveel mensen keuzestress hebben.’
Zorg dat je nieuwsgierig blijft onderweg.
Jennifer en Don hebben geen moment getwijfeld om ook met de kinderen door te blijven reizen. ‘Toen wij met Skye gingen backpacken door Indonesië, was ze nog maar anderhalf jaar. Mensen zeiden dingen als: ‘Wat heeft zij eraan, ze herinnert het zich toch niet.’ Er zullen zeker dingen zijn die ze wel meeneemt. Zoals bijvoorbeeld de goede sfeer en energie. Als je reist met jonge kinderen komen ze al snel in aanraking met andere culturen. Die wereldse blik is heel belangrijk.’ Slow travel, dat is de truc met kinderen. ‘We proberen minimaal drie nachten op een plek te blijven. En ook zij krijgen steeds meer inspraak in wat we gaan doen. Dus we doen ook wel eens een hotel met zwembad aan. Soms denk ik’, lacht ze, ‘kon ik ook maar gewoon een compleet verzorgde vakantie boeken en daar drie weken gaan zitten. Maar dan word ik toch alweer onrustig van het idee.’ ‘Ik denk dat we ons niet beseffen hoe bevoorrecht we zijn met een Nederlands paspoort’, sluit ze af. ‘Neem bijvoorbeeld Iran. Toen wij daar waren, werden we met open armen ontvangen door de lokale bevolking. Ze waren erg dankbaar dat wij met onze eigen ogen naar hun land kwamen kijken. Daar hebben we veel contact gehad met de gemeenschap en we hoorden de meest bijzondere verhalen. Zo was er bijvoorbeeld een man die was gevlucht uit Tibet. Maar liefst 25 dagen zwierf hij door de Himalaya. En dan zit zo’n man gewoon tegenover je. Zorg dat je nieuwsgierig blijft onderweg. Neem ook eens een kijkje op de minst toeristische plekken, dan verrijk je jezelf.’
Van de 195 landen op de wereld, heeft Jennifer er al 55 af kunnen strepen. Haar favoriete reisbestemmingen?
Afrika: Afrika heeft echt mijn hart gestolen met name door de dieren. Als je daar oog in oog staat met een olifant, besef je jouw plaats in de wereld. De aarde is niet van ons, maar van de dieren en de natuur.
Australië: De natuur is hier waanzinnig. In Nederland staat alles helemaal volgebouwd, maar in Australië is alles zo uitgestrekt en groot. Daar werk je om te kunnen leven, hier lijkt het soms andersom te zijn. De mensen zijn zo laid-back. Je maakt een soort vertraging mee, wat heerlijk is.
Iran: De gastvrijheid zoals ze die in Iran kennen, zie je nergens anders. Je hebt meteen een klik met de mensen daar. Ze nodigen je zo uit om mee te eten, al ken je ze nog maar net.
