Op 4 juli is het zover, dan trouwt zij haar Ewout. Bride to Be, Lisanne Bijl, geboren in het westen van het land, opgegroeid in Annen en nu woonachtig in Peize brengt een heel eigen, smaakvolle draai aan deze dag. Letterlijk, want de geur van versgebakken pizza en basilicum zal straks als een liefdeswolk boven haar bruiloft hangen.
Een jaar eerder. De zon zakt langzaam weg boven de Kroatische zee, een privézwembad glinstert in het avondlicht en Lisanne is druk met het samenstellen van een borrelplank. Focaccia hier, wat plakjes prosciutto daar. ‘Wat een mooi plaatje’ denkt ze, terwijl ze de plank neerzet, ‘tijd voor een fotomoment.’ En dan ineens, zit hij op één knie. ‘Ik was in shock’, zegt Lisanne die daarbij haar hand opnieuw voor haar mond brengt. Italië was het plan, maar Kroatië werd de realiteit. En dat had te maken met een ‘rondhangend’ familielid in het land waar Lisanne zo aan verknocht is. ‘Mijn hele leven kom ik al in Italië, het is mijn tweede thuis.’
En die Italiaanse droom is nog lang niet uitgedoofd. Omdat trouwen op een wijngaard in Lombardije logistiek iets minder haalbaar bleek (lees: Ewout vond het ‘een tikje overdreven’), komt Italië gewoon naar Peize. Denk aan olijfbomen, citroenen, basilicumplantjes, tomaten en lichtjes in de tuin én een houtoven voor échte Italiaanse pizza. ‘Heel veel lekker eten’ lacht ze breed. ‘Focaccia, antipasti, mooie kazen, prosecco, een echte bourgondische bruiloft dus.’ Alsof dat nog niet genoeg is, gaan ze binnenkort nog inkopen doen in Italië zelf. ‘Zo halen we daar de grana padano, de welbekende Parmezaanse kaas.’ Naast al dat lekkere eten zal de prosecco straks rijkelijk vloeien in de Peizer achtertuin.
Italiaanse dromen, Drentse nuchterheid en een pizzabakker uit Lombardije
Waarom trouwen als je al gelukkig samen bent. ‘Dan mag ik een mooie jurk aan en iets leuks organiseren voor anderen’, zegt Lisanne vrolijk. ‘En ja, ook die meisjesdroom. Ik ben toch een beetje ouderwets opgevoed, het hoort zo.’ Romantisch? Zeker weten. En Ewout? ‘Hij is erg ‘no nonsense’, aldus Lisanne. Echt het type, trouw aan het dorp, trouw aan de rust, trouw aan … straks officieel aan Lisanne. ‘Ik moest wel wennen aan Peize’, geeft ze toe. ‘Ik wilde altijd naar het buitenland, was heel ambitieus. Maar uiteindelijk heb ik gekozen voor geluk en de liefde. Misschien was ik toch minder ambitieus dan ik dacht, en veel gelukkiger dan ik ooit had verwacht.’
Over de jurk doet Lisanne niet veel uit de doeken. ‘Niet over de top’, zegt ze. ‘Maar iedereen zal zeggen, het past helemaal bij jou.’
Soms hoef je de grens niet over om het buitenland in huis te halen. Soms ligt geluk gewoon in Peize, met een pizzabakker uit Lombardije, citroenen in de tuin en een borrelplank die de geschiedenis in gaat. Op naar een mooie dag, met geliefden, eten, wijn en het gevoel van Italië, maar dan onder de Drentse zon.
