Juf Arenda Geersing ziet haar klas als tweede thuis
Het is maandagochtend, de eerste schooldag, de ouders geven hun kindjes een laatste knuffel. Een zachte, lieve stem zegt ‘goedemorgen allemaal,’ terwijl alle kleuterogen haar verwelkomen – nieuwsgierig, gespannen, maar veilig. Dát moment, dat eerste halve uur van het nieuwe schooljaar, noemt deze juf magisch. ‘De spanning en de rust komen dan samen. En dan weet ik, we zijn er weer.’
Juf Arenda staat 2 dagen voor groep 2/3, 1 dag voor de kleuters en ze begeleidt ook nog pabo-studenten. Voor haar is elke eerste schooldag opnieuw spannend. ‘Hoe lang je ook in het vak zit, het blijft kriebelen. Nieuwe kindjes, nieuwe ouders, nieuwe dynamiek. Zelfs als je ze al kent, de nacht voor de start slaap ik slecht,’ zegt ze, terwijl haar klas toch ook snel weer haar tweede thuis is.
Al ver voor de zomervakantie is ze bezig met loslaten én vooruitdenken. Een ritueel dat ze nooit overslaat? ‘De musical als afsluiter van het jaar en daarna met collega’s borrelen bij de Hopbel. Dat markeert het einde. Dan pas is er ruimte voor het nieuwe.’ In de laatste vakantieweek komt het schoolgevoel echt terug. ‘Al loop ik vaak al na de 3e vakantieweek door de Action en liggen er veel hebbedingetjes in mijn kar. Daarna volgt er een kratje vol met nieuwe plantjes. Dan voel ik: ja, ik heb er weer zin in!’
Wat ze draagt op de eerste dag? Dat bepaalt het gevoel. ‘Ik hou van jurken en rokken. Ze geven me iets zachts, iets moois. En vaak kleven de kinderen daar letterlijk aan. Dan sta ik daar en voelen ze: jij bent er.’
Meer dan rekenen of taal wil deze juf haar leerlingen iets wezenlijks meegeven: wees wie je bent. ‘Ik wil elke dag aan een ouder kunnen vertellen wie hun kind is. Echt zíen. Dat is mijn speerpunt.’ Het mooiste compliment kreeg ze dan ook van een moeder die zei: ‘Wat jij vertelt, dat ís mijn kind.’ Daar leeft ze van op. En van kleuters die zeggen dat ze als een soort mama is. ‘Dan weet ik dat ze zich veilig voelen.’
Na een schooldag zoekt ze de rust op. Met een boek, het liefst een historische roman waarin alles goedkomt, of met haar drie poezen op schoot. Ook muziek is onmisbaar: een happy playlist of het lied ‘De Droomboom’, dat ze graag met haar kinderen zingt. Ze verlangt ernaar vaker te wandelen, te zwemmen en te zingen. ‘Daar moet ik ruimte voor maken. Werken geeft structuur, maar ik zou voor mijzelf meer balans willen. Liever zijn voor mijzelf, dat is een leerpunt.’
Voor ouders die hun kind willen voorbereiden op het nieuwe schooljaar heeft ze een eenvoudige tip: ‘Luister. Als je kind zegt dat het spannend is, zeg dan: ‘Dat snap ik.’ Niet wegnemen, maar erkennen. Verder willen kinderen rust. En jij, als ouder, bent die rust. Durf daarvoor te staan.’
Met grote vleugels het schooljaar in
Op die eerste schooldag staat ze er weer. Misschien in haar roze jurk, een open hart en vaste grond. ‘Ik straal rust uit. Alsof ik grote vleugels om de groep sla. Ze mogen eraan kleven. Want van daaruit kunnen ze groeien.’ En zo begint het, elk jaar weer.
