voorwoord Maria
We hebben de lat met die allereerste Blos! wel erg hoog gelegd. Streven naar het beste kan leiden tot de mooiste resultaten, maar kan ook verlammend werken. Onzeker maken. De ‘schwung’ die er bij het eerste nummer van ons magazine in zat, lijkt bij de start van de tweede editie maar moeizaam zijn weg te vinden. Want wanneer is iets goed, wat is de beste keus en welk verhaal is een must voor deze editie?
Misschien heeft het te maken met de wisseling van de seizoenen. In plaats van voor het eerst in het jaar gehuld in zomerse outfits, trek ik bij het maken van deze Blos! voor de állerlaatste keer dit jaar die zomerse jurkjes uit de kast. Hoe verder we vorderen met onze werkzaamheden, hoe minder licht de dagen brengen. Even zonder jas de deur uit zit er niet meer in en die zonnebril blijft steeds vaker in de tas.
Opnieuw blijkt werken tegen de deadline aan hetgeen waar wij het beste in zijn. Wij zijn gewend aan wekelijkse deadlines en worden van een beetje druk alleen maar creatiever en meer bevlogen. Hoe verder de weken vorderen, hoe verder Blos! in elkaar valt en hoe mooier die pagina’s worden. En hoe blijer ik er weer van word.
Op de valreep van het naar de drukker sturen, besluit ik dit voorwoord op papier te zetten. Om jullie enthousiaste lezers – zoveel leuke reacties op die eerste editie! – mee te nemen door onze tweede Blos!-reis. En om mezelf een harde schop onder de kont te geven. Wat loop ik nou eigenlijk te piepen. Achter me weken waarin ik misschien geregeld wakker lag van die hele hoge lat, maar ook opnieuw het geluk had een heleboel nieuwe inspirerende mensen te leren kennen. Vrouwen die net als ik soms ook balen van zichzelf of de wereld. Vrouwen die ook naar het beste streven in hun eigen vakgebied, die iets toevoegen aan andermans leven en die oh zo gezellig zijn om mee te praten. Ook zij zijn soms onzeker, twijfelen aan zichzelf. Maar lees de verhalen maar, ze zijn vooral inspirerend, hartverwarmend en behulpzaam. Sociaal, ambitieus en enthousiast mag ook genoemd worden. En dit keer fietsten we ook wat leuke mannen in Blos!
Blos! is, zo besluit ik voor mezelf, niet een kwestie van de beste zijn. Blos! is een feestje. Het is als op slippertjes de deur uit op een zomerse dag. Als een nieuwe zonnebril opzetten terwijl die lucht strakblauw is. En nu is het als al die duizenden herfstkleuren aan de bomen. Dat heeft ook weer wat. Met pijn in mijn hart laat ik dat heerlijke zomerweer achter me. Maar er komt wel iets voor terug. Ieder einde luidt een nieuw begin in. De start van kortere dagen, lampjes en gezelligheid én het glitterseizoen. En nu heerlijk gehuld in mijn favoriete glitterjurk – de oplettende social media volger herkent hem van de prijsuitreiking! – presenteer ik vol trots onze nieuwe Blos! magazine. Eentje waar ik misschien wakker van heb gelegen, maar vooral met ontzettend veel plezier aan heb gewerkt.’
