Sarbine Blauw staat voor de klas op de Esborg, voortgezet praktijkonderwijs in Roden
Wanneer heb je iets bereikt? Wanneer ben je tevreden?
Vragen die ik soms mezelf, maar ook aan de leerlingen stel.
Aan het begin dit schooljaar ben ik, samen met mijn collega Erwin, gestart met proeftuin.
Je vraagt je vast af wat proeftuin nou precies is? Een proeftuin is een intensieve samenwerking tussen een school, een steuninstelling en een of meerdere aanbieders, bijvoorbeeld een filmdocent, filmtheater of filmfestival. Hoe maken we de stap van onbewust naar bewust filmkijken?
Tijdens dit hele proces hebben Erwin en ik geleerd hoe wij filmeducatie kunnen toepassen tijdens de lessen. Voor ons een nieuwe uitdaging, maar ook voor onze leerlingen totaal onbekend.
Tijdens de lessen zijn de leerlingen aan de slag gegaan met hun eigen portret. Ik had vooraf geen verwachtingen en liet het over mij heen komen. Voor mij als docent niet mijn sterkste kant, maar zouden de leerlingen dit ook zo ervaren?
Aan het begin van het schooljaar hebben Erwin en ik veel geïnvesteerd in het groepsproces en tijdens de lessen van proeftuin konden wij observeren hoe de groep onderling op elkaar reageert. Aan sociale flexibiliteit geen gebrek. Jeetje, wat deden deze 13 toppers het goed zeg. Iedereen vertelde zijn of haar eigen verhaal. Vol verbazing, maar ook vol trots, keek ik hoe ze elkaar hielpen tijdens dit hele proces.
Na afloop realiseerde ik mij als docent dat het helemaal niet gaat om het eindproduct, maar om het hele proces dat wij samen hebben doorlopen. De leerlingen vroegen aan het eind niet eens om hun eigen film. Ze baalden als een stekker dat het project proeftuin was afgelopen.
Wat hebben we geleerd? Dat je veel meer leert tijdens het hele proces en dat het eindproduct helemaal niet jezelf een tevreden gevoel hoeft te geven. Maar ook dat leren op zoveel verschillende manieren kan (en misschien wel meer zou moeten). Alleen al door te kijken naar een film en door andere open vragen te stellen ben je je meer bewust van wat je hebt gezien.
Ik moest leren loslaten, mijn les werd overgenomen door een filmmaker. Nou makkelijk was dat niet hoor. Ik heb toch liever zelf de touwtjes in handen 😉 Maar terugkijkend op dit hele proces kan ik niet anders zeggen dan dat ik trots ben 😊
Trots, meer dan trots, ben ik op mijn klas. Wij hebben samen iets bereikt door ons allemaal in het diepe te gooien. Wij zijn uiteindelijk allemaal de hoofpersoon in onze eigen speelfilm!
